پین‌های پیچ‌دار و پین‌های فنری هر دو نوع بست‌هایی هستند که معمولاً در مجموعه‌های مکانیکی استفاده می‌شوند. اگرچه ممکن است در نگاه اول شبیه به هم به نظر برسند، اما تفاوت های مهمی بین این دو وجود دارد.
پین های خرطومی برای ایجاد چسبندگی قوی در طیف وسیعی از مواد طراحی شده اند. آنها دارای یک سری برجستگی یا شیار در اطراف محیط پین هستند که سطح سطح پین را در تماس با مواد افزایش می دهد. این یک نگه داشتن محکم را فراهم می کند و از لغزش یا چرخش پین در داخل مجموعه جلوگیری می کند. پین های خرطومی معمولاً از موادی مانند فولاد، برنج یا آلومینیوم ساخته می شوند.
از سوی دیگر، پین‌های فنری به گونه‌ای طراحی شده‌اند که یک تناسب ایمن و خودنگه‌دار در مجموعه‌های مکانیکی ایجاد کنند. آنها همچنین به عنوان رول پین یا پین شکاف شناخته می شوند و از موادی مانند فولاد ضد زنگ یا فولاد کربن ساخته می شوند. یک پین فنری از یک بدنه استوانه‌ای تشکیل شده است که یک یا چند بریدگی در آن بریده شده است، که اجازه می‌دهد پین در حین قرار دادن فشرده شود و سپس منبسط شود تا مجموعه را در کنار هم نگه دارد. این به آنها سطح بالایی از مقاومت در برابر ارتعاش می دهد و آنها را برای استفاده در برنامه هایی ایده آل می کند که قطعات باید به طور ایمن به هم بسته شوند.
از نظر کاربرد، پین‌های خنثی معمولاً در موقعیت‌هایی استفاده می‌شوند که سطح بالایی از گشتاور مورد نیاز است، مانند مهندسی خودرو یا مکانیک. در همین حال، پین های فنری اغلب در کاربردهایی استفاده می شود که قطعات باید سریع و آسان مونتاژ و جدا شوند، مانند صنایع هوافضا یا دفاعی.
به طور خلاصه، در حالی که هر دو پین های پیچ خورده و پین های فنری اجزای مهمی در مجموعه های مکانیکی هستند، اهداف متفاوتی را انجام می دهند. پین‌های خنثی‌شده برای ایجاد چسبندگی محکم طراحی شده‌اند، در حالی که پین‌های فنری به‌گونه‌ای طراحی شده‌اند که یک تناسب ایمن و خودنگه‌دار ایجاد کنند. درک تفاوت بین این دو می تواند به مهندسان و طراحان کمک کند تا بست مناسب را برای کاربرد خاص خود انتخاب کنند.
